درک بهتر رشد گل در سرتاسر آنژیوسپرم ها تنها با گسترش دامنه گیاهان مدل مولکولی-ژنتیکی موجود برای مطالعه و به موازات آن، تعمیق منابع موجود در برخی از سیستم های مدل موجود برای رقابت با آنهایی که در حال حاضر در arabidopsis موجود است، حاصل می شود.
دلایل متعددی وجود گل هلندی قرمز دارد که چرا مطالعه مدل های اضافی باید بینش منحصر به فردی را در مورد رشد گل و سایر فرآیندهای توسعه ارائه دهد.
اولاً، ژنوم‌های گیاهی نتیجه یک تاریخ پیچیده از رویدادهای تکراری کل ژنوم یا در مقیاس بزرگ هستند که اغلب با تکرارهای محلی بیشتر دنبال می‌شوند.
تکرار ژن و ژنوم اغلب منجر به افزونگی ژنتیکی می شود، در نتیجه بسیاری از عملکردهای ژن نمی توانند به راحتی با غربالگری ژنتیکی کلاسیک آشکار شوند.
در واقع، چنین افزونگی گل رز آبی احتمالاً دلیل اصلی این است که چرا اکثر ژن‌های آرابیدوپسیس به طور عملکردی مشخص می‌شوند.
با این حال، رویدادهای تکثیر ژن و ژنوم اساساً به صورت تصادفی رخ می دهند.
در نتیجه، عملکردهای ژنتیکی که با افزونگی در یک گونه پوشانده می‌شوند، ممکن است در گونه‌ای به اندازه کافی دور که احتمالاً مجموعه‌های بسیار متفاوتی از عملکردهای زائد و منحصر به فرد ژنی را شامل می‌شود، آشکار شود.
دلیل دوم برای گسترش دامنه مدل های مورد استفاده در ژنتیک مولکولی گیاهی مربوط به ژن هایی است که در مدل های موجود گم شده اند.
از دست دادن ژن از گل رز هلندی سفید الگوهای متمایز در دودمان های مختلف گیاهان پیروی می کند، همانطور که تکرارها نیز انجام می شود.
بر این اساس، به نظر می‌رسد که arabidopsis تعدادی از ژن‌ها را که نقش‌های رشدی مهمی را در گونه‌های دیگر بازی می‌کنند، از دست داده است (مانند Rijpkema و همکاران 2006؛ Lloyd and Davies، 2013) و ممکن است در اکثریت آنژیوسپرم‌های موجود این کار را انجام دهند.
واضح است که مطالعات گل نرگس در طیف وسیعی از مدل‌های مولکولی-ژنتیکی برای به دست آوردن بینشی در مورد نقش چنین ژن‌هایی مورد نیاز است که اتفاقاً در برخی از مدل‌های فعلی که بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، گم شده‌اند.
- منابع:
- تبلیغات:
